İbn-i Nefis, yaşamının büyük bir bölümünü tıbbî araştırmalarla geçirdi. Teorik ve pratik olarak bu bilimi ilerletmeye çalıştı. İnsan vücudu ile hayvanların vücudu arasındaki sistem benzerliğini göz önüne alarak çalışmalarını önce anatomi üzerinde yoğunlaştırdı. Hayvanlar üzerinde yaptığı çalışmalar sonucunda, anatomi ile ilgili bazı sonuçlara ulaştı. Karşılaştırmalı anatomi çalışmaları ile insan vücudu ve yapısı hakkında yeni ufuklar açtı.
İbn-i Nefis, “pulmoner dolaşım” ile birlikte kılcal damar ve koroner dolaşımları da ilk keşfeden kişi olmasıyla tanınmıştır. Zira bunlar dolaşım sisteminin temelini oluşturmaktadır. Nitekim kendisi bu buluşları nedeniyle dolaşımsal fizyolojinin babası ve “Orta Çağın en büyük fizyoloğu” olarak görülmüştür.
Ayrıca deneysel tıbbın, postmortem (öldükten sonra) otopsinin ve insan diseksiyonunun (kesme ve organ çıkarma tekniklerinin) erken savunucularından biridir. Metabolizma kavramını ilk tanımlayan kişi olan İbn-i Nefis, ek ayrıca İbn-i Sina ve Galen’in anatomik ve tıbbî sistemlerinden ayrılan yeni fizyoloji, anatomi, psikoloji ve nabız sistemleri geliştirmiştir. Bu sistemlerde kendisinden önceki hekimlerin ortaya attığı ya da kabul ettiği çeşitli fizyolojik, anatomik vb. hatalara yer vermemiş, yeni fizyoloji sisteminde vücut bölgelerini betimlemek için çeşitli şemalar, şekiller kullanmıştır.
Kaynak: https://www.biyografya.com/biyografi/7924